Allereerst sorry voor de stilte op de blog van Saartje! Wij zijn inmiddels verhuisd de overdracht is geweest en wij hebben ons medische traject voort gezet. 

Naar nog een opwerktest bij Harm lijken wij uitbehandeld in onze plaatselijke ziekenhuis in Bergen op Zoom en worden wij verwezen naar Tilburg, we gaan het wereldje weer in van kunstmatige insemenatie IVF / ICSI onze enige optie volgens de gyneacoloog. 

Onze wens is blijkbaar nog zo intens dat wij toch onze grenzen verleggen waar Harm terughoudend is heb ik zo iets van laten wij het maar doen zodat ik geen spijt kan krijgen en terugdenken in wat ALS? Hij gaat voor mij overstag en de brief viel op de mat. 

Vanuit Rotterdam wist ik dat ik moest afvallen dus ik ben direct bij de doorverwijzing begonnen met flink veel sporten afvallen serieus gezond eten en het werpte zijn vruchten af 7 kg lichter en we zouden direct een go krijgen bij de start met IVF / ICSI. Bij binnenkomst van de brief is in de hele wereld nog steeds de pandemie genaamd COVID19 aan de gang en gelden er allemaal maatregelen voor een ieders gezondheid. (zeggen ze) Wij moesten begin november 2020 naar Tilburg en ik had uiteraard even gebeld hoe de regels daar zijn. Er werd bot aan de telefoon gezegd dat Harm 1 afspraak mee mocht en ik alle andere afspraken maar alleen moest komen! Dat doen namelijk nu alle vrouwen bij ons. UHMMM ok dan als dat zo is. Maar toen ik ophing zei ik direct tegen Harm of wij gaan dit samen doen of ik stop hier direct mee. Ik trek het niet om alleen naar een echo aparaaat te kijken zonder Harm erbij. Dit is voor mij echt traumatische en het beeld van Saartje staat nog nadrukelijk op mijn netvlies. 

Wij hebben hier uitvoerig over gesproken en vele tranen bij gelaten is dit nu echt de maatschapij waarin wij leven wordt er niet meer naar het menselijk aspect gekeken maar alleen naar protocollen? Ik voelde mij echt volledig in de steek gelaten door de gezondheidszorg daar ze bij het overlijden van Saartje van alles beloofde kunnen ze dat ineens los laten wanneer er een Pandemie heerst. (Even tussen haakjes: ik hou mij echt oprecht aan de regels de afstand het mondkapje en de andere regels ik werk namelijk met kwetsbare en zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen als ik hun ziek maak! Dus als iemand het virus serieus neemt ben ik het wel) Maar dit kon ik gewoonweg niet begrijpen. Een gezin wat een heftig verleden heeft net als ieder andere behandelen. 

Harm was diegene die de knoop heeft doorgehakt en aan mij zag dat ik mijn grens had bereikt. Ik was mentaal kapot dat ze dit van mijn vroegen in mijn situatie. Hij heeft naar Tilburg gebeld en gezegd, sorry in de huidige tijd gaan wij dit traject niet in en zullen wij niet langskomen voor de intake daar er momenteel geen ruimte is voor menselijk aspecten. De telefonisten nam het aan en onze afspraak werd geannuleerd. 

Het was zaterdagmiddag kort naar het afbellen en ik liep met 4 clienten van mijn werk buiten een rondje wandelen en mijn prive telefoon ging. Normaal neem ik niet zo snel op maar nu voelde ik dat ik dit telefoontje moest beantwoorden.

Tilburg een verpleegkundige, waarom heeft u afgebeld met tranen over mijn wangen en het wegslikken van de pijn die naar boven kwam heeft zij uitgelegd dat wij wel voor een intake moesten komen en ze daar zouden beoordelen wat bij ons passend was. Ze heeft heel vaak sorry gezegd voor de botte reactie's van haar collega's aan de telefoon. Maar uiteraard begrijp ik ook dat die regels er moeten zijn maar als iemand anders in mijn schoenen zou staan zouden ze voor hetzelfde gaan. 

Toch overstag gegaan en wij hebben een nieuwe datum gekregen voor de intake 25 november 2020. Onder 1 voorwaarden of we gaan alles met zijn tweetjes doen of we zetten het in de wacht en pakken het op naar de pandemie hoelang deze dan ook maar mag duren en hoelang de rek nog is bij ons. 

In de volgende blog zal ik uitleggen waarom ook deze afspraak niet is doorgegaan.