1 week geleden, werd de tijd stil gezet. 1 week geleden kwamen wij achter het vreselijke nieuws. 1 week geleden werd onze toekomst ruw van de kaart geveegd. 1 week geleden was het stil. 😢

Ik heb onwijs goed geslapen en had geen medicatie nodig, mijn lichaam was op leeg en kon niet meer. De klap kwam en de  adrenaline maakte plaats voor vermoeidheid en pijn, lichamelijk en geestelijke pijn. Mentaal gezien was ik kapot. Alles was achter de rug. We hadden er vrede mee en konden het accepteren voor 9nze dochter maar dat maakt de pijn en intense verdriet er niet dragelijker op. Het liefst had ik Saartje nooit los gelaten en haar eeuwig bij mij gehouden. Maar ik besef ook wel dat een overleden kindje niet eeuwig bij je kan houden dat moet je ook niet willen. Saartje liet goed zien dat zij fysieke op was en zij voort zou leven als prachtige engel voor mama en papa en prachtig schijnende ster voor Bram. 

De klap was vandaag keihard ik kwam mijn bed niet uit, moe en verloren bleef ik liggen en hoorde beneden het leven van Bram en Harm die aan het spelen waren. Lag ik daar zielig alleen en super leeg, deze mama is niet alleen haar dochter verloren maar er is ook een mokerslag op mijn hart gegeven op mij als moeder. Ik luisterde de liedjes van gisteren. Vooral k3 wanneer zie ik jou terug, is nog steeds het liedje wat mij het hartste raakt, tekst en de geluiden dringen door en de tranen stromen. Niet te stoppen niet te remmen. In en in verdrietig lig ik alleen op bed. 

Op een week tijd, bericht van overlijden, bevallen afscheid nemen de uitvaart en crematie van je dochter.. onmenselijk onbegrijpelijk en vooral niet te bevatten.. Harm zorgt voor Bram en maakt zich tussendoor zorgen om mij komt regelmatig even kijken en zodra ik wakker was kwam hij mij troosten. We dragen dit verdriet samen alleen ik voel mij leeg, geen baby meer in mijn buik. Geen Saartje meer beneden. Mijn moederhart is verscheurd kapot gemaakt. En nee Saartje heeft dit niet gedaan zij is prachtig zij is mijn trots mijn liefste dochter, maar het leven het harde leven doet mij zoveel verdriet die hebben Saartje van mij afgenomen en moedertje natuur?? Die heeft het niet begrepen hoe het hoort te zijn. Als ouders je kind wegbrengen is niet de volgorde. 

Tekst die ik schreef op het diepste van mijn verdriet

Mooie grote roze wolk, we droomde over een toekomst we maakte mooie plannen.