Naar de uitslagen van Saartje zijn direct ook de wensen besproken en hoe het in de toekomst zou gaan lopen met onze kinderwens. 

Toen Harm en ik pril bij elkaar waren hebben wij een 'vroege' miskraam gehad, dit was een reden om volledig voor elkaar te gaan en te zien wat er komt. Uiteindelijk hebben we 7,5 jaar geknokt om Bram te mogen krijgen. Echt het mooiste geschenk wat ik mocht krijgen. We hebben toen het IUI traject doorlopen en zouden gaan starten in het Erasmus met ICSI, drie maanden pauze en daar was Bram SPONTAAN!

We genoten van onze zoon en besloten geen anticonceptie te gebruiken omdat het niet vanzelf gaat bij ons. En op het meest onvoorwachte moment was daar een positieve zwangerschapstest bijna 2 jaar naar Bram. 

Aangezien we bij Bram een lang traject hebben gehad een ik toen altijd riep ik ga door tot ik 30 word en dan stop ik. Nu we alles hebben meegemaakt met Saartje besluiten we ons niet meer aan die leeftijd vast te gaan houden, maar het ook niet op zijn beloop te laten. 

11 februari 2019 gaan wij dus terug naar de gyneacoloog om opnieuw te gaan zien wat voor pad wij gaan bewandelen. DOOOODENG vind ik het en er gaan contineu wisselende emoties door mij heen. 

Eerst ga ik afvallen omdat ik weet dat ik door die hormonen weer flink ga aankomen. En ik wil een gezonde start voor onze eventuele regenboogkindje. 

Het gaat een slopend zwaar traject worden maar ik wil niet achteraf spijt krijgen dat we niks hebben gedaan en kiezen daarom toch weer voor dit traject. 

3 jan 2019