Wanneer je beseft dit gaat niet goed, word het tijd naar je eigen te gaan luisteren. Bram speelt zorgeloos en ik kijk erna zonder ervan te kunnen genieten, boos gefrustreerd en vooral moe gestreden word ik weer ongesteld. De BOM lijkt te barsten, de opgekropte woede van oneerlijkheid nemen de overhand en ik dreig mezelf te verliezen. Zou ik dan serieus toch instorten?? Ik voel mij eenzaam ondanks dat ik een prachtig gezin heb en lieve vrienden en familie om mij heen. Het delen van mijn emoties is niet mijn sterkste kant en ik ontpop thuis in een gefrustreerde mama en echtgenoot. De strijd 11 jaar lang het verdriet van de menstruaties, de pijn. Telkens de hoop verliezen. 

Het gevoel van eenzaamheid maken mij gek, en de confrontaties met Harm worden erger en komen vaker. We dreigen elkaar uit het oog te verliezen. 😢 zou de verloskundige van het ziekenhuis dan toch gelijk hebben kost dit dan inderdaad mijn relatie?? 11 jaar samen eind van het jaar 10 jaar getrouwd. 

Ik besluit dat dit niet de manier is waarop is verder wil en speel open kaart met Harm. We hadden het over grenzen aangeven ten aanzien van onze kinderwens. Ik heb mijn grootste grens bereikt. Onze kinderwens is intens maar de angst de frustratie en de onzekerheid kunnen wij niet meer aan. We willen graag een kindje maar ten koste van mijn relatie of mijn gezin? Neee dat is het zeker niet waard. 

Knoop doorhakken, in plaats van naar de gyneacoloog gaan we naar de huisarts en hebben de afspraak in het ziekenhuis geannuleerd. 

Het is definitief voor mij geen zwangerschap meer, 11 jaar gestreden twee kindjes waarvan 1 sterretje. Het is genoeg, ik wil weer leven ik wil ‘genieten’ en ik wil rust. De maandelijkse stress de ellende en het verdriet en het risico dat ik psychische volledig instort is het mij niet waard. 

Er gaan gelukkig meer wegen richting Rome, we gaan niet meer voor een biologische kindje maar gaan wel uitzoeken wat dan wel bij ons past word het een adoptie kindje of worden wij pleegouders? 

We gaan eerst op vakantie naar Bali, RUST en vooral tijd met elkaar. Naar onze vakantie gaan we gesprekken aan om te kijken wat bij ons aansluit. 

Koers kan zomaar ineens wijzigen maar het is in belang van mij maar ook zeker voor mijn gezin. Neemt niet weg dat dit de zwaarste meest oneerlijke en moeilijkste keuze is die ik heb moeten maken. Het doet mij veel verdriet en dit zal een nieuw plaatsje moeten krijgen.

6 feb 2019