1 virus, de hele wereld in rep en roer. Lock down van vele landen, maatregelen, social distance, 1,5 meter afstand, handen wassen, hamsteren van toiletpapier, overlijden, speech van de koning, eenzaamheid virus, GEEN HANDEN SCHUDDEN. 

De hele wereld is in ban van de COVID -19 of wel corona virus. Een serieus probleem en gevaar voor volksgezondheid. De hele wereld is in paniek en in Nederland volgen de maatregelen zich snel op. 

Bram werd 7 maart 4 jaar hij was niet ziek en Corona was al wel in brabant maar nog niet in de vorm zoals hij nu twee weken later aanwezig is. Maandag naar zijn feestweekend is Bram verkouden (hoesten), vanuit de RIVM wordt er gezegd dat hij hierdoor niet naar school mag. Hoe bedoel je sneu is hij eindelijk 4 mag hij naar school moet ik hem zijn eerste officiele dag thuis houden vanwege een hoestje. De maatregelen worden erger en de scholen besluiten helemaal te gaan sluiten. En de maatregelen gelden voor heel NL en niet alleen maar voor brabant. 

We houden Bram thuis want hij hoest nog steeds, gelukkig kan Harm veel regelen want tjaa de mensen van de zorg moeten doorgaan. Voor ons gelden aanvullende regels waar heel Nederland thuis mag blijven met alleen hoesten of neusverkouden moet wij er ook nog koorts bij hebben voor wij ons ziek mogen melden (gelukkig ben ik geen ziekmelder want de druk is al hoog). En alleen zorgpersoneel word dringend geadviseerd niet naar het buitenland te reizen. 

Wij zijn diegene die doorgaan en deze strijd aan zullen gaan. Toch wilde ik hier op de blog van Saartje er iets over schrijven want het heeft behoorlijke invloed in ons huidige gevoel en situatie. 

Bram voelt haarfijn aan dat papa thuis en mama veel aan het werk is, hierdoor ben ik sneller vermoeid en een korter lontje. Bram weet hier steeds vaker de laatste tijd op in te spelen. Hij is namelijk vooral als hij verdrietig is om te benoemen dat hij Saartje mist dit raakt vooral mij erg diep. Bram is de strijd aan het gaan met het feit dat hij toe is aan school, dolgraag wilt leren. Nu net als alle kindjes noodgedwongen thuis zijn ook hij een korter lontje heeft. We hebben een manier gevonden en maken tekeningen voor Saartje. 

Ik hou zielsveel van Bram, maar nu twee weken thuis merk ik dat het echt goed zal zijn voor iedereen dat het snel weer 'normaal' wordt. Papa is nog niet zo lang thuis geweest en blijft nog thuis tot 6 april ondanks zijn overstap van baan. Super fijn voor beide maar ik ben keihard aan het werk, en soms ja soms toch jarloers dat er zoveel mensen thuis zijn en ik er doorheen moet. Maar eenmaal op mijn werk besef ik mij waar ik het voor doe! de Waardering krijg ik van de cliënten en niet van het klappen op straat of alle berichten gedeeld op social media. De zorg is uitgekleed afgelopen jaren en nu er een crisis is beseffen we pas hoe hard wij nodig zijn! Hopelijk blijft de waardering straks ook bij de mensen aanwezig en heb ik toch niet het verkeerde beroep gekozen. 

Hopelijk keert er snel rust terug en gebruiken de mensen hun verstand en nemen de maatregelen serieus voor ook wij in een lock down terecht komen. 

Deze blog schrijf ik vanuit mijn nachtdienst, en dan ben ik dankbaar dat ik voor onze cliënten van betekenis kan zijn aangezien wij de enige zijn die zij momenteel veel zien.