Afgelopen dagen veel besluiten moeten nemen veel dingen moeten regelen, het moest perfect we kregen maar 1 keer de kans om het voor Saartje goed te doen. Ik voelde de druk en spanning en leefde afgelopen dagen dus echt op slaapmedicatie. Je moet door dus de nachten moest ik slapen anders zou ik overdag instorten. 

Muziek was uitgekozen teksten waren geschreven puur vanuit ons gezin, eerste gedeelte vanuit papa en mama, tweede gedeelte voor Bram met een bellenblaasverhaal van Winnie the pooh erin verwerkt, en een klein stukje voor opa’s en oma’s. Harm en ik hebben alles besloten samen. 

Goed gevoel erbij kinderliedjes niet te zwaar want het was een kinderdienst.

Instructies had ik gegeven: geen zwarte kleding wees jezelf zelfs de uitvaartonderneemster mocht geen zwarte kleding aan, en Bram met rust laten hij komt zelf wel als hij er behoefte aan heeft en ook hij moest afscheid nemen van het fysieke van zijn zusje. 

Het was een drukke ochtend, opa en oma kwamen langs dronken samen koffie, Oma vlechte mijn haren. Bram zou met hun meegaan omdat ik belangrijk vond dat hij nog even rustig kon gaan slapen. En wij alle rust hadden om het mandje te sluiten en om alles klaar te zetten. 

13:00 besloten wij dat we Saartje voor de laatste keer vast konden houden konden knuffelen ruiken aanraken en een dikke kus mee te geven. Hierop volgend sloten wij het mandje dit keer definitief. We knuffelde elkaar en vonden allebei dat het goed was geweest, en bedankte jou dat je in ons leven bent gekomen. Ook al nemen wij vandaag defintief afscheid, er zal voor ons nooit geen definitief afscheid zijn, jou plaatsje in ons gezin is definitief. 

Rond 14:00 zou de uitvaartonderneemster langs komen om ons op te halen en tevens zou de koelplaat ect opgehaald worden wederom gelukkig de bekende die alles opgestart had bij ons, hoe fijn om hem weer te zien in plaats van die rare mutsen. De box maakte ik leeg de bloemen in een vaas en ruimde het op want ik keek uit naar deze dag was er aan toe maar keek er tegen op om terug naar huis te moeten. 

Balonnen mee bellenblaas kaartje, kraamverband en veel zaddoekjes. 

En als laatste Saartje bij mama op schoot. Papa zou met Saartje de laatste reis gaan maken en hij zou haar definitief wegbrengen, bij het crematorium nam Harm onze dochter over en bracht haar nog even naar de familiekamer tot het tijd was dat de dienst begon. Wij keken in de zaal en legde de laatste dingen goed zoals wij het wilde. Bram kwam helpen en wij voegde ons bij de familie, er heerste een ongemakelijk sfeer. Stilte leegte en weinig woorden. Ik ervaarde dat als vervelend en wilde het liefst plat geknuffeld worden. Maar begreep de kilte en de stilte. Minuten leken nu weer uren te duren. Ik begon maar met Bram en de ballon te spelen. Toen Corina ons kwam halen werd ik gelukkig rustig en gingen wij trots als gezin onze dochter haar laatste eer tonen, ze mocht stralen volledig in het middelpunt. Het draaide alleen maar om haar. 

De dienst was prachtig en eigelijk ook echt genieten, precies zoals wij wilde met de prachtige liedjes, wij leefde naar dit moment en konden alleen maar trots zijn. Bram deed precies wat wij hoopte, hielp met roosjes op het mandje te leggen, bellenblazen en mama en papa onwijs knuffelen wanneer wij het even zwaar hadden. We beleefde dit als gezin en waren super hecht. Dit keer rolde er weer tranen van mij over het gezichtje van Bram, maar hij vond het prima en kriebelde op mijn rug van het is goed mama, of maakte een grapje dat mama het mandje weer open moest maken. Corina bracht de teksten precies zo over zoals ik ze geschreven had samen met Harm en wij waren ‘gelukkig’ al wat gewend aan de muziek waardoor wij dit elke seconden mee hebben kunnen krijgen. Tranen van trots dat wij Saartje haar ouders mochten zijn en haar dit hebben kunnen geven als laatste fysieke groet. 

Naar de dienst hebben wij alle drie het mandje de allerlaatste kus kunnen geven en namen de ballon mee die Bram op zou laten, voegde ons wederom bij de familie en dit keer weer ongemakkelijk stilte leegte verdriet, gelukkig kregen wij nu wel de nodige knuffels.

Dikke kus lieve zus, de ballon die mocht alvast naar de sterretjes waar zusje nu ook naar toe gaan. Zo had zus ook een ballon om mee te spelen. We deden dit met onze naasten en Bram liet hem vol trots gaan. 

We gaan met onze familie naar het appeltje een kinderboerderij vlak bij. Zodat Bram kan spelen en weg is uit deze situatie. We zaten in de serre ik kon Bram in de gaten houden. Gelukkig had hij genoeg ooms die met hem mee gingen spelen. Wij hadden de energie niet meer. Toen ik er eenmaal zat en iedereen hoorde praten zei ik het hoognodige en sloot me verder af, ik was leeg en moe. Ik staarde wat en reageerde wanneer iemand wat vroeg maar dit was minimaal kort en krachtig. Ik moest van mezelf hier door heen, toen de serveerster kwam voor een derde rondje had ik mijn grens bereikt en zei dat ik wilde stoppen het was genoeg. Ik was leeg en kon geen prikkels meer verdragen. We liepen nog even langs de diertjes en stapte in de auto, aten nog wat bij de Raayberg, maar ik was zo moe dat waar ik tegen op zag ik nu naar uitkeek. 

Naar huis met mijn gezin, rust geen visite gewoon wij drie en Saartje in ons hart. Harm zorgde voor Bram, en liet mij mezelf zijn. Tranen waren er niet alleen het intens harde gevoel van de leegte, stilte. Ik zat op de bank en het was stil in huis niet het vertrouwde geluid van de koelplaat die bevestigde dat Saartje bij ons was. De stilte was een messteek in mijn hart. Ineens voelde ik gemis van het getrappel in mijn buik, het gemis van de geborgenheid die je als moeder je kindje geeft in je buik, het was slap leeg en verloren. Ik sloot mij af van alles en iedereen en kon het niet meer opbrengen om Bram mee naar bed te brengen. Energie was op, waar ik de hele tijd op adrealine heb geleefd kwam nu ineens de klap, de beruchte vrachtwagen over mij heen gewalst, en de vermoeidheid en pijn sloeg toe. Ineens was ik weer kraamvrouw die haar lichaam rust moest gunnen om op te knappen. Door de hoeveelheid pijn kon ik mezelf niet meer uitkleden voor de nacht, daar was weer mijn liefste man die mij hielp en toedekte. Ik kroop dicht in zijn sterke armen en viel als een blok in slaap. De hele nacht was Bram onrustig ik heb hier niks van meegekregen maar Harm had een kort nachtje zo.