Kort nachtje maar wel fijn om samen te zijn en samen goed geslapen hebben. Ondanks de korte nacht werden we toch uitgerust wakker. 

Om 6:00 drukte ik op de knop voor koffie en mijn dochter. Gekke combinatie als ik het terug lees maar zo ging het wel. Zo fijn om beide te krijgen.. Je kon mij niet gelukkiger maken dan Saartje bij mij met een overheerlijk ziekenhuisbakje koffie.

Harm ging het een en ander regelen en de gyneacoloog die gisteren en vannacht er voor ons was kwam nog afscheid nemen. ( blijkt maar weer hoe gevoelig ook artsen kunnen zijn 💕) ze had ons afgelopen nacht verteld dat Saartje naar de schouwarts mocht maar bij het afscheid vertelde ze dat ze het toch niet doen. Prima, zodra de fotograaf geweest zou zijn en de uitvaartonderneemster mochten wij dus met Saartje naar huis. Fijn vooruitzicht...... ☺️ 

Rond 8:30 kwam oma met Bram langs dat was echt intens genieten Saartje in het hoekje hoog weg gezet omdat ik hem niet wilde confronteren met zijn tere kleine zusje. Oma bewonderde onze dochter wel en straalde ook trots uit. Uiteindelijk de verpleegkundige Saartje toch nog even terug naar de koelcel laten brengen want uitgerekend toen ik beviel werd het bijna 30 graden buiten.. en realistische gezien beseffen wij ook maar al te goed dat die warmte Saartje niet goed doen. 

We wilde mooie foto’s daarom ging zij met de verpleegkundige mee. 

Om 10:00 zou de fotograaf komen van boven de wolken, oma nam Bram weer mee naar huis, zodat wij alle tijd en rust hadden om onze focus bij de fotograaf te kunnen wegleggen en later bij de uitvaartonderneemster van Dela. 

De verpleegkundige van moeder kind centrum was er die dag alleen voor ons, hoefde geen andere kamers te begeleiden en zorgde dus voor mij Saartje en Harm. Zij kwam ook helpen en ondersteunen bij de fotograaf. Wat was het een super respectvolle toch wel ongemakkelijke fotoshoot. Je kent diegene niet maar legt wel jou kwetsbare dochter op de gevoelige plaat. In 5 minuten tijd moet je ineens iemand vertrouwen en hopen dat het goed komt. Nou niets bleek minder waar en jeetje wat heeft Ben prachtige foto’s gemaakt en zeker ook super trotse gezinsfoto’s. 

Einde van de fotoshoot kwam de gyneacoloog met een co assistent de kamer op walsen LETTERLIJK!!!! en kwam vertellen dat Saartje naar de schouwarts moest en ze haar kwamen ophalen.. 

UHM WAAAAT????? Gelukkig stond de verpleegkundige nog op onze kamer en die begon de discussie met de gyneacoloog want het was de bedoeling dat Saartje naar het ziekenhuis in Roosendaal gebracht zou worden door een bode om te schouwen.. 😐 gelukkig had de verpleegkundige goed geluisterd naar mij en ik had vanaf het moment dat ik binnen kwam 19 april geroepen geschreeuwd dat ik het ziekenhuis niet zou verlaten zonder Saartje. 

Zij regelde dus dat de schouwarts maar gewoon naar Bergen op Zoom moest komen. Om 11:00 ging mijn meisje naar het mortuarium omdat ze haar daar op zouden halen schouwen en terug bellen dat ze opgehaald kon worden. Hoelang het zou duren uurtje. 

Corina onze uitvaartonderneemster was inmiddels binnen gekomen en we gingen een hoop dingen bespreken regelen. Jeetje wat komt er veel bij kijken een uitvaart regelen. Ik kon me nog wel wat herinneren van mijn moeder maar toen was ik zelf 11 jaar. Nu ben je ineens de uitvaart aan het regelen van je dochter, praat je over rouwauto’s, rouwkaarten, uitvaart, muziek teksten crematie. Zo onwerkelijk als je beseft dat wij zaterdag eigenlijk de kinderwagen zouden gaan bestellen. Nu zijn we ineens met een uitvaart bezig hoe bedoel je omgekeerde wereld. Onrealistisch en onwerkelijk zijn we aan het praten. Enige waar ik mee bezig ben is de klok in de gaten houden minuten verstrijken en ik word onrustiger. Wat er besproken word komt maar half binnen.

Om half 1 duurde het mij te lang en drukte op de bel ondanks dat Corina nog aan het vertellen was. Ik wilde nu wel weten waar Saartje was. 

Foutje bedankt miscommunicatie de schouwarts moest nog gaan rijden 😢. Ok dus nu nog een uurtje? Ja Sabrina nu nog een uurtje. 

Corina was klaar met het gesprek rond half 2 en Saartje was nog steeds niet terug. Wederom maar op die bel gedrukt en ze kreeg niemand te pakken bij het mortuarium. Half 3 nog steeds niet 😢 ik werd steeds bozer verdrietiger en miste Saartje vreselijk. 15:00 kwam ze eindelijk vertellen dat ze Saartje op kon halen want ze waren even vergeten om de afdeling te bellen dat Saartje opgehaald kon worden. Wij Dela gebeld zodat die naar ons huis konden komen voor de thuisopbaring en het juiste mandje die dicht kon. Komt de verpleegkundige terug gelukkig met Saartje..... maar of het nog niet genoeg was bleek de schouwarts ook nog eens het overlijdingsdocument van Saartje meegenomen te hebben naar Roosendaal. 😢 wij dela maar weer bellen dat het later werd. Kregen een nieuw document en we mochten dan eindelijk weg, kwart voor 4 reden wij met Saartje op schoot naar huis. Rust.........

Rond kwart over 4 kwamen ze van Dela, hoe klein het wereldje dan is blijkt het een bekende van ons. Was even vreemd in het begin maar al snel ervaarde ik het als super prettig, we hebben Saartje samen in het mandje overlegd en de koelplaat werd in de box gelegd. 

Hierna hebben we friet besteld en zijn op de bank geploft Bram bleef nog een nachtje bij opa en oma, en kind werd onwijs verwend ajax pet, en er werd zelfs een zwembad gekocht dat Bram kon zwemmen bij opa en oma.

Gordijnen bleven dicht om de warmte buiten te houden en wij genoten echt even van de stilte de rust thuis zijn met onze dochter. 

De koelplaat sprong regelmatig aan en uit en maakte herrie maar die herrie was fijn. Ze stond mooi in haar box waar ze dan toch nog even in mocht liggen. We maakte er een rustig plaatsje van en konden genieten van Saartje bij ons. Even een avondje papa, mama en Saartje 💕