18 april 2019, 1 jaar later witte donderdag hoe toepasselijk. De hele dag kruipt er al een naar gevoel door me heen, ik probeer afleiding te zoeken maar helaas, twee appjes gewaagd en twee keer nee, besloot ik maar als een struigsvogel in bed te kruipen. Jaa ik weet dat het zonnetje schijnt en het 22 graden is buiten, ik weet ook dat je er vitamine van krijg en positief gevoel. Toch besluit ik met Bram op bed te gaan liggen. Mama ga jij maar even slapen, kind voelt haarfijn aan dat het niet goed gaat met mij en zorgt op die manier voor mij. Uiteindelijk kom ik de middag door met een niet geplande snurkende Bram en een doelloos spelletje op mijn telefoon. 

Eenzaam zo voel ik me vandaag. Alleen met mijn verdriet. Ik kan het niet kwijt want Harm is aan het werk en heeft het druk, tenminste dat vermoed ik, ik wil hem gewoon niet tot ’last’ zijn. Dit soort momenten wil je het liefst gewoon een knuffel. 

Toen Bram uiteindelijk wakker werd raapte ik mezelf op en besloten ons dan maar nuttig te maken. Morgen is de dag van onze prinses, het tuintje moet er dan uiteraard netjes bij liggen. Dus handschoenen aan emmer mee op de knietjes door het tuintje heen op zoek naar die groene sprieten oeps daar ging een tulp sorry mama. we lachte erom en gingen samen verder. 

Toen ik vroeg wat Bram morgen op zusje haar verjaardag wilde gaan doen was het duidelijk. slingers, taart verrassing en de efteling. 

DUS de slingers hangen op, taart is besteld hellium ballon ook de beruchte roze smiley. 

En morgen gaan we naar de Efteling. 

Vanavond toen ik huilde van verdriet en ontroostbaar leek was daar wederom onze Bram, mama waarom huil je? omdat ik zusje mis. Maar mama ik mis zusje ook maar ik huil niet. 

Morgen gaan we offline en zal ik later een update geven. 

Saartje love u 2 the moon and back.!!!