De dag dat wij erachter kwamen bij de verloskundige dat Saartje niet meer leefde stapte wij in een achtbaan, serieus heb nog nooit in zo enge achtbaan gezeten als deze. En ja ik durf echt veel in het leven.... 

19 april om 10:00 hadden wij afgesproken met de gyneacoloog Casper, lieve man die ons 18 april alles verteld heeft, uitleg over de bevalling, onderzoeken begeleiding en wat onze rechten waren over Saartje (volgens de wet is zij namelijk NIKS, NIEMAND). Iets waar je niet op zit te wachten maar toch belangrijk was dat hij het verteld heeft. Keuze gemaakt omdat we toch al in de achtbaan waren gestapt maar door te gaan en de volgende dag te gaan starten met inleiden om onze dochter te ontmoeten. 

De hele nacht gehuild mijn ogen deden er pijn van, omdat ik mij de 18 de groot wilde houden voor Bram. Hoe vertel je dit in vredesnaam aan je zoontje van 2 dat zijn zusje niet meer leeft. Hij kuste s’avonds mijn buik en luisterde voor de laatste keer op mijn buik. Van ons mocht hij de knuffel van Saartje een roze konijn mee nemen naar bed. En hij ging slapen met de knuffel in zijn armen. 

S’morgens Bram naar Patricia gebracht onze gastouder ( echt zo toppertje zou iedereen haar willen aanraden alhoewel 😂 zolang er plek voor Bram is haha). Hij zou opgehaald worden door opa en oma Molen. 

Even de hond uitlaten en werd gek want had zoveel druk dat ik het gevoel kreeg dat Saartje zelf al kwam. Om 9:30 waren we dan een half uur te vroeg in het moeder kind centrum Bravis, bleek dat mijn baarmoeder al wel aan het drukken was, maar mijn baarmoedermond nog stug en gekanteld zat dus had het vermoeden dat we er lang over zouden gaan doen. Om 10:00 kreeg ik het infuus geprikt en de eerste vaginale tablet wat voor verweken van de baarmoedermond zou zorgen. En dan start het wachten, praten informatie opzoeken en besluiten nemen. 

Vele gesprekken volgde deze dag snel op, verloskundige kwam met regelmaat en gaf ons veel boekjes met informatie, lijkenkistjes, watermethode, lotgenotengroepen ect. Confronterend om hier in te kijken en veel was nog onduidelijk voor ons. Kreeg vandaag visite van mijn vriendin Petra, en vriendin Maud. Dit zorgde voor de fijne afleiding aangezien mijn lichaam nog geen teken van activiteit liet merken. 

Toen de avonddienst kwam hebben wij gevraagd wat de bedoeling is als ik bevallen ben aangezien het ledikant weg was gehaald van onze kamer. Toen pas werd het voor ons zichtbaar duidelijk zij kwam met het witte mandje en een wit prachtige wikkeldoek. Zelf had ik hydrofiele doek meegenomen met hartjes aangezien ze niet in die ziekenhuismeuk mocht van mij. Harm zou blijven slapen dus die zou vanavond nog even de andere doeken halen en zijn eigen kleding. Zoals je op de foto zie was het een klein mandje toen pas besefte ik mezelf dat Saartje daar in moest passen en dus echt klein zou zijn. 

Om 18:00 ging ik de afdeling af waar ze eigelijk niet zo heel blij mee waren maar moest me zoontje Bram ophalen beneden. Ik wilde niet dat hij mij in het bed zou aantreffen. Kwamen we buiten Petra ook nog tegen ik was erg moe en leeggezogen van de dag maar de zonnestralen deden mij wel erg goed. En Bram knuffelen ook. Rond 19:00 namen mijn ouders Bram weer mee haar hun huis waar hij voorloppig zou gaan slapen. Die twee toppertjes hebben alles stilgezet om voor onze boef te zorgen. Onvoorwaardelijke liefde ❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Rond 19:10 kwam mijn schoonzusje Valerie, nog even alleen begon toen de bevalling, rond 19:15 schoot in ik een weeën storm die niet weg te puffen was vanwege de paniek. Ineens was het moment er serieus ik zou echt gaan moeten bevallen van Saartje. Het was echt een HEL en toen de gyneacoloog Carolien zich voor kwam stellen heb ik gesmeekt om een ruggenprik. Het mocht en werd omgekleed, Harm met spoed naar huis gereden aangezien ik toch een half uurtje op de OK zou zijn. Toen hij terug kwam lag ik nog steeds met de heftige weeën op de kamer. Om 20:30 werd ik eindelijk verlost van de pijn die ik niet aankon mentaal niet en lichamelijk. 

Eindelijk was er weer rust in de kamer en om 22:00 zouden ze controleren en de volgende tablet inbrengen en de katheter zetten. Ik bleek wel veel druk te hebben en wat ontsluiting maar mijn baarmoedermond was nog steeds gekanteld en stug dus kreeg het advies lekker te gaan slapen samen. 

Avonddienst kwam afscheid nemen, op een dienst van 8 u ben je ineens zo intens betrokken bij elkaar. Om 22:30 verlieten ze de kamer en wij gingen slapen Harm hielp mij op mijn zijde en kroop ook in bed. Licht uitgezet en elkaar weltruste gewens, serieus nog geen minuut later roep ik dat het licht aankan want dat Saartje er was. Om 22:45 was Saartje voor de helft geboren samen met Harm. Hij riep personeel en we hebben haar samen ter wereld geholpen. Om 22:50 was je dan ons prinsesje onze dochter. Net als Bram onze grootste trots. 

Woow wat een oerkracht kwam er in mij los en wat was ik SUPER trots op mijn dochter, Harm ook hij mocht de navelstreng doorknippen en ze werd bij mij weggelegd. Tijd zo intens geknuffeld met onze ‘warme’ dochter. We werden gecondoleerd en ik heb gevraagd of ze ons ook wilde felicteren en ze deden wat wij vroegen zonder opmerkingen.!!!! 

Want ook al is mijn dochter stil geboren ik ben wel weer mama geworden Harm papa. 

Placenta kwam gelukkig zelf los en hoefde niet naar de OK. Even genieten als gezin ze lieten ons met zijn drietjes en we hebben gigantische veel foto’s gemaakt er heerste rust vrede en vooral trots op onze kamer. Verdriet stond ver op de achtergrond was het nu niet het moment voor. 

Gyneacoloog kwam om te overleggen welke onderzoeken er gedaan mochten worden, en nam Saartje mee voor de biopt en om haar mooi in de wikkeldoek te leggen en in het mandje. Dat had ze zooo mooi en respectvol gedaan. Handjes van Saartje lagen prachtig over elkaar alsof ze heerlijk lag te slapen. Zo geborgen zo liefdevol. 

Toen ik gedoucht had naar de wc was geweest met mijn zee benen van de ruggenprik en werd aangekleed 🤣 door de verpleegkundige kropen wij in bed en lieten Saartje naar de koelcel brengen zodat ze er de volgende dag nog steeds zo prachtig uit zou zien voor de fotograaf. 

En wij hebben echt ondanks de na weeën, en rugpijn van de ruggenprik heerlijk geslapen. ( klinkt gek ik besef me dat, maar er viel zo zware rugzak van onze rug af) achtbaan liet toe dat we even mochten slapen.